بیوفیلیا (به معنای عشق به طبیعت) بر جاذبه ذاتی انسان به طبیعت و فرآیندهای طبیعی تاکید دارد و بدون ارتباط با آن، سلامت انسان آسیب می بیند. بنابراین، طراحی بیوفیلیک راه حلی انسان محور ایجاد می کند که در صورت اعمال، عناصر و فرآیندهای طبیعی را در محیط ساخته شده ادغام می کند. تحقیقات نشان داده است که این طرح استرس، سطح فشار خون و ضربان قلب را کاهش می‌دهد و در عین حال بهره‌وری، خلاقیت و میزان رفاه را افزایش می‌دهد. یکی از ویژگی‌های متمایز طراحی بیوفیلیک، تأکید آن بر محیط یا زیستگاه کلی به‌جای یک رخداد منزوی از طبیعت است. همه موجوداتی که در محیط های متصل وجود دارند به عنوان اکوسیستم های یکپارچه به هم متصل هستند.
نیاز به طراحی بیوفیلیک افزایش یافته است زیرا انسان 90 درصد از زمان خود را در داخل خانه سپری می کند و شهرنشینی جنگل های بتنی ایجاد کرده است که فضای سبز را کاهش می دهد. محرک های کلیدی برای معماری بیوفیلیک خوب به شرح زیر است:
1. بیوفیلیا فقط مربوط به گیاهان نیست | طراحی بیوفیلیک
یک کاربرد آشکار بیوفیلیا در محیط های داخلی، افزودن گیاهان است، اما این فقط خط شروع است. انسان به الگوها و آرایش های بیومورفیک که در طبیعت دیده می شود پاسخ می دهد. اگرچه این الگوها غیر زنده هستند، اما مغز آنها را با بازنمایی موجودات زنده مرتبط می کند. دنباله فیبوناچی که در آرایش برگ ها و مارپیچ ها ظاهر می شود می تواند در طرح هایی به نام biomimicry به عنوان یک رویکرد کل نگر برای طراحی بیوفیلیک ظاهر شود.
2. نور طبیعی بخشی از ریتم انسان است | معماران بیوفیلیک
استفاده ساده از نور طبیعی به جای مصنوعی، روحیه و راحتی را بهبود می بخشد. نور با استفاده از عناصر گرما به ادغام فضاهای داخلی و خارجی کمک می کند. وارد کردن نور طبیعی به ساختمان ها تا حد امکان به شیوه ای کنترل شده و پاسخگو در طراحی بسیار مهم است. جهت گیری مناسب که نوردهی شمالی را به حداکثر برساند و نوردهی های شرقی و غربی را به حداقل برساند همراه با مهندسی خوب ضروری است. دستگاه های سایه بان، عناصری که نور روز را به عمق ساختمان می فرستند و ترتیب پنجره های مناسب باید گنجانده شوند.